Enkele jaren geleden ondersteunde ik een gezin waarvan een van de kinderen een autisme-spectrum stoornis heeft. Luuk (8 jaar) vertoonde gedrag dat niet alleen voor veel onrust binnen het gezin zorgde, maar ook niet zo gemakkelijk te begrijpen was voor familie en sociaal netwerk. Het zorgde voor onbegrip en diverse mensen wisten wel een oplossing. Een van deze ‘oplossingen’ was, dat de moeder van het gezin zou stoppen met werken. “Dan zou het probleemgedrag wel ophouden”. Deze moeder hield het echter juist vol mede dankzij haar parttime baan!
Na het in kaart brengen van het sociale netwerk, de beleving van de situatie op dat moment, de krachten en wensen hebben de ouders een meedenkbijeenkomst in een zaaltje in de buurt georganiseerd. Zij hadden ca. 25 mensen uitgenodigd!
Duidelijkheid
Vanwege het onbegrip bij sommige familieleden maakten de ouders zich zorgen of dit geen grote rol zou gaan spelen tijdens het maken van een plan. Daarom hebben we een voorgesprek met deze mensen, onder wie de ouders, gehouden. We hebben het doel van de bijeenkomst duidelijk uitgelegd, namelijk: het maken van een plan voor de toekomst aan de hand van de vragen die de ouders van Luuk hadden opgesteld.
Tijdens de bijeenkomst waren er familieleden, vrienden, mensen vanuit de kerk, leerkrachten van school en buren. De uitleg over autisme bracht veel verheldering. De mensen van de kerk, bij wie Luuk op zondag in de kinderopvang kwam, begrepen ineens waarom vrije tijd voor Luuk ‘kliertijd’ was! Ze besloten hem voortaan een opdrachtje te geven. Buren begrepen hoe belangrijk het voor Luuk was hoe ze contact met hem maakten.
Luuk en zijn 2 jaar jongere broertje vonden het allemaal erg spannend. Al die mensen kwamen voor hen! Tijdens de bijeenkomst kwamen ze er af en toe bij, gaven antwoord op de vraag wat zij belangrijk vonden en gingen dan weer door met spelen. Na verloop van tijd nam iemand uit het netwerk hen mee naar hun eigen huis om ze op bed te leggen.
Concreet plan
Er werd deze avond nog geen concreet plan gemaakt. Er was zo diepgaand gesproken over zaken die basaal zijn in het leven, dat er geen tijd meer was om een afsprakenlijst te maken. Wel was overeengekomen, dat de ouders een rooster zouden maken waarin hun wensen voor ontlasting (zoals logeren, oppassen, begeleiding bij zwemles, enz.) aangegeven zouden zijn. Mensen die tijdens de bijeenkomst hadden aangegeven dat ze praktisch iets wilden betekenen voor het gezin, zouden dit rooster toegestuurd krijgen, zodat ze zichzelf erop in konden vullen. Verder zou er een lijst met afspraken gemaakt worden hoe om te gaan met Luuk. Deze zou gehanteerd worden tijdens logeerpartijen, maar ook door buren tijdens het buiten spelen.
De avond werd dus niet afgesloten met een concreet plan, toch waren de ouders tevreden. Zij gaven aan dat hun verdriet met de helft verminderd was door het begrip dat ze gekregen hadden. Ook hadden ze het gevoel dat ze nu makkelijker om hulp konden vragen en was er vertrouwen ontstaan, dat deze hulp er met behulp van het rooster zeker zou komen!
Verrassend
De opbrengst van dit traject was groter dan de ouders bij aanmelding hadden verwacht. Zij hadden zich aangemeld met een vraag om professionele opvoedondersteuning in de thuissituatie. Na afloop was die inderdaad ingezet, maar daarnaast was er zoveel meer gebeurd. Er was meer betrokkenheid vanuit hun netwerk, het gezin werd daadwerkelijk ontlast en er was begrip ontstaan voor het gedrag van Luuk en wat dat voor het gezin betekende. En dat was misschien wel het allerbelangrijkste..
Wilt u leren hoe een meedenkbijeenkomst te faciliteren? Volg dan de basistraining Sociale Netwerkversterking.