Mijn naam is Wim Joosen en als een van de auteurs van de KIM-methode wil ik jullie meenemen in de totstandkoming en uitwerking van ons boek dat op 1 oktober 2020 verschenen is.
Gezocht Kim:
Sociaal werker M/V met lef die Krachtgericht, Integraal, Methodisch werkt.
Ervaring als generalist in de wijk die weet wat signaleren is. Leeftijd doet er niet toe, wel dat je erop af durft te gaan, goed contact kunt leggen en gewend bent of wilt leren met zowel individuen als met kleine en/of grotere collectieven te werken (formeel/informeel).
Bereidheid tot reflectie spreekt voor zich. Werktijden wisselend, ook in de weekenden.
Voor informatie: Wilma van der Vaart of Wim Joosen.
Wie is Kim?
Deze blog gaat over Kim, maar wie is Kim, waar komt zij vandaan en wat doet Kim?
Kim is ontsproten aan het brein en de ervaringen van een aantal sociaalwerkers, trainers en coaches binnen MEEk2/Vivenz. Zij is de hoofdpersoon in ons boek en samen met haar collega ’s uit het sociaal wijkteam in de Papagaaienwijk werken zij vanuit de KIM-methode.
De KIM-methode is een krachtgericht handelingsmodel voor professionals en staat voor: Krachtgericht – Integraal – Mensgericht en is generalistisch van aard. Dit wil zeggen voor meerdere professionals en doelgroepen geschikt en toepasbaar. Iedere sociaal werker kan in principe Kim zijn, dus dit boek gaat ook over jou.
Een complex werkveld
Sociaal werk is een complex werkveld en een belangrijk onderdeel van een gezonde samenleving. Het is ook sterk in ontwikkeling en vraagt om voortdurende bezinning en reflectie. Vaak wordt gehoord dat sociaal werkers individuele vragen van bewoners en cliënten voornamelijk individueel oppakken. Zo wordt er weinig gebruik gemaakt van (informele) netwerken en collectieven. Maar is dat wel zo? Wat zijn hun aarzelingen en wat kunnen daarvoor dan goede redenen zijn? Wanneer de focus ligt op individuele vragen, – die overigens op terechte gronden kan plaatsvinden –, is het risico groot dat aanwezige hulpbronnen rondom het individu niet in beeld komen. Een gemiste kans.
In het boek vragen wij ons af en werken we uit wie die verschillende sociaal werkers in een wijkteam eigenlijk zijn en waarin zij zich onderscheiden van elkaar. Wat kunnen zij van elkaar leren, hoe vullen zij elkaar aan en werken zij samen? Wat zijn de ontwikkelingen en verwachtingen in het veld die vragen om andere inzichten en alternatieven? Hoe draagt dat bij aan de versterking van de beroepsidentiteit van sociaal werkers en daarmee aan het welzijn van de mensen in de wijken, het dorp, de stad?
Individueel en collectief
Wij voelden ons uitgedaagd te onderzoeken hoe wij vanuit onze ervaring en expertise een bijdrage kunnen leveren aan een ´brede, krachtgerichte visie’, waarin zowel plaats is voor het individuele als het collectieve, mét het aanbieden van het noodzakelijke ‘gereedschap’ om daar in de praktijk mee te werken.
KIM-methode: Een praktische en werkbare methodiek
Vanuit de expertise van ieder van ons putten wij uit: Empowerment, Oplossingsgericht werken, Sociale Netwerk Versterking en Thema Gecentreerde Interactie en hebben wij een praktische en werkbare methodiek ontworpen om de overgang van individueel naar meer netwerk- en collectief werken mogelijk te maken.
Wat we in het boek terugzien is dat met name de visie van het krachtgericht en het integraal werken van het wijkteam ervoor zorgt dat door de samenwerking tussen de verschillende werksoorten en het netwerk (informele zorg), concreet aandacht is besteed aan het oppakken van signalen van huurachterstand en daarmee voorkomen van huisuitzetting.
Door het opbouwen van een positieve samenwerkingsrelatie met Milou en Fedde, de ouders in de casus die we uitgebreid beschrijven, werd het mogelijk problematiek zoals financiën, omgaan met stress, relatieproblematiek, opvoeden in veiligheid en vergroten van het netwerk bespreek- en werkbaar te maken. In het verlengde hiervan zien we het procesmatig interveniëren door sociaal werkers bij huiselijk geweld en (preventie) kindermishandeling, op een wijze die recht doet aan wie mensen zijn, waar zij mee worstelen. Zo ontstaat er ruimte voor het samen ontwikkelen van perspectieven.
Sociaalwerkers van het wijkteam dragen actief bij aan het tot stand komen van meer verbinding tussen individu en zijn sociale omgeving en dat zien we o.a. terug in de voornoemde casus:
In een gezamenlijk voorbereidend netwerkgesprek, waarbij Kim zoveel mogelijk de regie aan Fedde en Milou laat, want het is immer hun plan, bespreken zij wie Fedde en Milou willen uitnodigen.
Kim haalt terug dat Milou het eerder gehad heeft over haar zus Marjan. ‘Vind je het een idee dat je haar belt en vraagt om aanwezig te zijn bij zo’n bijeenkomst?’ vraagt ze Milou. ‘Zij kent jou goed en kan misschien meedenken en jou ondersteunen?’ Milou vindt dat in eerste instantie maar niks:
Milou: ‘Ja, kom nou, ik ga haar toch niet vertellen in welke shit ik zit? Ik schaam me dood! En trouwens, ze ziet me aankomen….
Maar Milou is ook bang voor de toekomst en beseft dat ze wel wat steun kan gebruiken.
Kim: ‘Ik snap dat dat lastig is, maar kun jij je voorstellen dat ik mij grote zorgen maak als ik zie dat jij alles maar opkropt en met niemand ergens over praat? Naar wie ging je vroeger toe wanneer je zorgen had?’
Milou: ‘Ik ging altijd naar m’n zus, naar Marjan, maar Fedde mag haar niet, dus doe ik dat maar niet meer. Ze heeft Reggie vlak na z’n geboorte een keertje gezien, maar daarna niet meer.’ Krijgt tranen in haar ogen en is een poosje stil…’Wat moet ik dan zeggen als ik haar bel?’
Kim: ‘Wat vind jij daarvan Fedde?
Fedde: ‘Nou, als dat voor jou zo belangrijk is dan vind ik dat oké, als ze zich maar niet met van alles bemoeit, want zo een is het er wel.’
Kim: ‘Oké, ze mag er van jou bij zijn, en je vindt dat ze zich niet met van alles moet bemoeien. Hoe gaan jullie er dan voor zorgen dat als zij komt, dat ze weet wat jullie van haar verwachten, wat jullie ondersteunend vinden en het niet als bemoeiend ervaren?’ ‘Wie gaat dat met haar bespreken.’
Milou: ‘Dat wil ik wel.’
Milou: ‘En jij dan Fedde, wie wil jij vragen, dat lekkere vriendje van je zeker, Bert….’
Fedde: ‘Ja inderdaad, als er iemand is die mij snapt en die mij nooit heeft laten vallen, dan is dat er maar een en dat is Bert ja’.’
Hierna gaan het gesprek en proces verder en wordt het netwerk aan de hand van ‘het netwerk in beeld’ verder uitgewerkt waarna Milou en Fedde keuzes maken.
Samengevat: Door het outreachend werken van Kim en haar collega ’s werden vanuit een gelijkwaardige samenwerkingsrelatie en het streven naar zoveel mogelijk eigen regie van ouders met hun netwerk, duurzame plannen gemaakt. Plannen die ook samen met de opbouwwerker en Milou wat betreft kinderopvang in de buurt als collectieve activiteit wordt opgepakt.
Hiermee laten we je via Kim en de KIM-methode zien hoe je vanuit een mensgerichte, holistische, empowerende visie, én een praktische en concrete manier van krachtgericht werken, de overgang van individueel naar netwerk en collectief werken meer mogelijk kunt maken.
Waar wij op hopen is dat dit handelingsmodel voor jou als sociaalwerker een stimulans zal zijn om op jouw eigen creatieve wijze actief bij te dragen aan verbinding tussen mensen. Een verbinding die een belangrijke hulpbron kan zijn voor mensen in de wijk, cliënten én voor jou als professional in een weerbarstig en boeiend sociaal veld.